ALAROBIA II FIAVIANA

• Izaia 40,25-31
• Salamo 102
• Md Matio 11,28-30

Ny zatovo mety sasatra sy vizana, ary ny zokiolona mety ho solafaka ka hianjera, fa izay miankina amin’ny Tompo kosa hahazo hery vaovao, hihazakazaka tsy hahalala sasatra, handeha tsy hahatsiaro vizana. Afaka manankina ny fiainana amin’Andriamanitra izay miaiky fa tsy misy toa Azy izay mety ho sampy amboarin’ny tanan’olombelona. Tsy sampy toa sari-sokitra ihany izany fa mety ho fanompoana ny fahaizana sy ny fahendren’olombelona ihany koa.

Izay mitoky amin’ny Tompo araka izany dia tsy afaka ny tsy hisaotra Azy, satria tsy zavatra mbola andrasana no anaovana vavaka sy anompoana an’Andriamanitra, fa ny soa sesehena efa narotsany sy tohizany arotsaka amintsika sy amin’ny alalantsika. Aza misy hadinoina ny soa avy Aminy, hoy ny Salamo setriny.

Avia aty amiko ianareo izay mijaly sy vesaram-pahoriana fa hanamaivana anareo aho! Taitra aho ka nifoha tamin’ny torimasoko, hoy i Jeremia, ary hitako fa hay moa nofy ihany izany (Jr 31,26) saingy nofy hotanterahin’Andriamanitra ao amin’i Kristy Zanany.

Inona anefa no atao mba hanamaivanana antsika? Hitondra ny jiogany, hoy i Jesoa. Ny Jioga dia entin’Israely hilazana ny Lalànan’Andriamanitra, na voasoratra na am-bava, jioga mora entina satria hahazoana fahalalana, hoy i Siràka (51,26-27), ary ambaran’i Jesoa fa ny lalàna omeny dia mitondra amin’ny fahasambarana. Tsy tahaka ny fanomezan’ny hafa lalàna anefa no nataony: mianara Amiko, hoy Izy. Mianatra Aminy ny fiainana maha-zanaka mba hahafahana mandova ny fiainana miaraka Aminy. Amin’ny fianarana ny fiainan’i Jesoa malemy fanahy sy manetry tena ao am-po no hanahafantsika ny lalàna mitondra amin’ny fiadanana.

Sambatra ny malemy fanahy, hoy izy fa izy no handova ny tany. Ny Salamo 37 moa no mampianatra antsika ny atao hoe fahalemem-panahy. Tsy tokony ho tezitezi-poana amin’ny ataon’ny ratsy fanahy na hialona ny mpanao ratsy, fa hifehy ny fahatezerana ka tsy hampiasa hery na sanatria hihantsy valifaty…

Ny fanetren-tena kosa indray dia lazain’i Jesoa fa raha tsy miova isika ka tsy tonga toy ny zazakely (paidion), izany hoe miankina tanteraka amin’Andriamanitra, matoky Azy tanteraka, tahaka ny voalaza tao amin’ny vakiteny I, dia tsy afaka hiditra ao amin’ny fanjakan’Andria­manitra. Izany fiekena fa miankina amin’Andriamanitra izany, no tena fanetren-tena.

Tsy midika ho fidonanam-poana izany sanatria, fa fanarahana an’i Jesoa: raha misy te hanaraka Ahy, dia aoka izy handà ny tenany, izany hoe hitia hatramin’ny farany. Ny jioga no hahafahantsika mampiasa ny herintsika, tahaka ny atao amin’ny biby (omby) zogaina, mba tsy ho verivery foana fa atambatra. Ny mandray ny jiogan’i Jesoa araka izany dia ny manaiky hiara-mitarika ny angadin’ombiny, hiaraka hitarika Aminy ny sarety, hiara-miasa Aminy mba hamokatra ho Azy. Tsy ho sanatria ho fahatsembohan’ny mpiasa mba hahazoana mofom-pahoriana anefa (Sal 127,2a), fa fanompoana am-pitiavana hamalian’Andriamanitra soa ny mpanompony ao amin’ny torimasony (Sal 127,2b). Izany fanompoana am-pitiavana izany no fanetren-tena (tapeinos) nahatonga an’i Kristy nahafoy ny toetra maha-Andriamanitra, ka nitafy ny fomba maha-olombelona amin’ny zavatra rehetra. Io no lalana nahafahany nitondra antsika ho any amin’Andriamanitra, hoy Md Irenée.

Ô Ry Jesoa Kristy Tompo ô, harahiko ianao na aiza na aiza, ary tsy ho reraka aho, na hihazakazaka aza satria miankina Aminao (Vak I).