15 septambra: Masina Maria nijaly sy vonton’alahelo

• Hebrio 5, 7-9
• Salamo 30
• Stabat Mater
• Md Joany 19, 25-27

Anio moa ny Fiangonana dia mankalaza an’i Masina Maria nijaly sy vonton’alahelo, saingy miara-paly kosa ao amin’ny hafenoan’ny hafalian’ny fitsanganan-ko velona. Ny Papa Pie X moa no namerina ity fety ity tao amin’ny Tetiandro litorjika ny taona 1914. Ny tsaroana manokana amin’izany dia ireo lazaina ho alahelo fiton’i Masina Maria tsaroana sy hita ao amin’ny Soratra Masina sy ambaran’ny Lovam-panahy nifandovana. Tsy filazana ny alahelo loatra anefa fa fanambarana indrindra indrindra ny asa mahery sy ny fitiavan’Andriamanitra manome antsika ny fahasoavana hahafahana miombom-piainana amin’ilay Zanany, ary voalohany amin’izany ilay Reny niteraka Azy araka ny nofo.

Raha ampahatsiahivina vetivety moa ireo alahelo ireo dia ireto:

Ary nitso-drano azy ireo Simeona, ka nilaza tamin’i Maria renin’ny Zaza hoe: Indro, ity Zaza ity no voatendry ho fandavoana sy ho fananganana ny maro amin’Israely ary ho famantarana hotoerina, ary ny fanahinao aza hotanterahin-tsabatra – mba hiseho ny hevitry ny fo maro.

Teo am-pototry ny hazofijaliana no nijoro ny “renin’i Jesoa” sy ny “Mpianany malalany”. Raha raisina ara-bakiteny izany ka hilazana fa teo i Maria sy Joany, araka ny henontsika sy hitantsika amin’ny “film”, kanefa mety hanakana antsika tsy hahazo ny hevitra tian’i Joany ampitaina amin’izay mamaky ny Evanjeliny izany fanatsotsorana izany.

Tsara ho fantatra aloha fa ny Evanjely hafa dia milaza fa tery lavidavitra tery no nanara-maso ny fianakavian’i Jesoa sy ny vehivavy masina (Lk 23, 49/Mk 15, 40) satria tsara heverina koa fa tsy afaka nanatona ny hazofijaliana izy ireo araka ny Lalàna Romana, sady atao ahoana koa moa no hitondra an’i Maria hanatrika ny famonoana an-janany! Ambaran’ny mpandalina Baiboly fa tahaka an’ilay “ravehivavy” voalaza tany Kanà ihany, dia ilay “Zanaka vavin’i Siona” ahatanterahan’ny fampanantenan’Andriamanitra no tian’i Joany ambara. Tsy mahagaga araka izany raha noraisin’ilay mpianatra Malala (izay mino an’i Jesoa dia malalany avokoa fa tsy misy tombo sy hala) ho “fananany sarobidy”, ho fananana manokana (εἰς τὰ ἴδια, eis ta idia) ny “renin’i Jesoa”, ny “Testamenta Taloha”, lovam-panahy mirakitra ny Tantaran’ilay Zanaka vavin’i Siona, tonga “Vadin’ilay Zanak’Ondry” (Apok 21, 9), Reny miteraka ny zanak’Andriamanitra rehetra. Tsy ny Evanjely ihany no harena ho antsika fa ny Testamenta Taloha manontolo.

Ampahatsiahivin’ny Evanjely ihany koa fa “nijoro” (ἵστημι, histemi) teo am-pototry ny Hazofijaliana ny Reniny sy ny Mpianatra malala. Izany fijoroana izany dia maneho ny finoana tonga lafatra, tsy miozongozona satria mafy orina, maneho ny fanekena hijoro hatramin’ny farany, tao anatin’ny fahoriana niaretana, tahaka ny nataon’ny Zanaka (Vakiteny I) ka izay manaiky hiara-mijaly aminy, izay manaiky hijoro fa tsy hitanondrika, tsy hilavo lefona manoloana ny hazofijaliana izay tsy maintsy hozakaina no afaka hohenoim-bavaka ka hovonjena amin’ny fahafatesana. Mampianatra antsika ihany koa izany handini-tena na mampijoro antsika ho Mpianatra na tsia ny fibanjinana ny fijaliana sy ny fahafatesan’i Jesoa banjinintsika ao amin’ireo endrika isehoany (Mt 25). Reniny sy Mpianany, miombom-piainana Aminy isika raha tonga alahelontsika ny alahelon’ireo zanak’Andriamanitra rehetra mbola mijaly eo amin’ny hazofijalian’izao tontolo izao.

Tsy azo adinoina ihany koa ny antony lehibe nahatonga an’i Joany nilaza izany. Manoloana ny disadisa nisy teo amin’ny kristianina sy ny Jody, voaendrikendrika ho mpamono ny Mpampianatra, dia ambaran’i Joany mazava fa tonga hampiavana i Jesoa. Io no farateniny, ny sakramentany. Amin’ny fibanjinana ny Lakroà Masina araka izany dia mila mandini-tena mandrakariva isika. Firifiry ny tsy fitovian-kevitra misy eo anivon’ny fianakaviana sy ny fiaraha-monina. Antsoin’i Jesoa isika handray hatramin’izay mety tsy hitovy hevitra amintsika. Ny raiamandreny sadaikatra amin’ny fomba fihevitry ny zanany, ny zanaka tsy mahazo ny hevitra sy ny torolalan’ny raimanandreny, dia samy antsoina hanaiky fa lalana tokana no mitondra amin’ny fahasambarana: ny Lakroà fampihavanana ny lanitra sy ny tany ary fampihavanana ny olombelona natsangan’Andriamanitra ho zanany ao amin’i Kristy.

Hanampy antsika hiatrika izay mety ho fitsapana eo amin’ny fiainana anie ny fety anio, ka hahafahantsika mijoro ho tena mpianatr’i Kristy tokoa, matoky fa hain’Andriamanitra ny mitondra antsika amin’ny hafenoan’ny hasambarana iantsoany ny zanany rehetra.